İlişkilere Dair
Elindekinin demeyeceğim, çünkü kadın da olsa erkek de olsa kimse kimsenin “elinde” “avucunda” değildir, kimsenin haddi de değildir zira, olsa olsa en fazla yanında yöresindedir o .
Yanındaki hayatına eşlik edene değer vereceğine, en dikkatli kelimeleri ona seçeceğine, en çok ona özen göstereceğine, çünkü ona hayat eşliği yapıyor, ruhdaşlık ediyor bu kişi , bu bir lütuftur.
en yüce minneti ve saygıyı duyacağı kişi bu olmalıyken, her fırsatta ilk onu incitmek, en çok onunla yüzgöz olmak, en çok onu incitmek, sokakta gördüğünü ( ki en çok sanal alem artık belkide bu) yüceltip yanındaki gerçek kutsalı değersizleştirmek.
Aman Yarabbi.. insan beynini yemiş olmak demek bu bence nacizane.
İlişki sınırsızlık demek değildir asla, ister çocuğun ister eşin ister kardeşin. Ağzına geldiği gibi konuşup, aklına estiği gibi davranamazsın , tanımadığına bir dikkat ediyorsan, hayat arkadaşına, çocuklarına üç dikkat etmeli insan. Önce bedenin, sonra hayatı paylaştıkların, sonra diğerleri..
Bir de diyor ki; patronuma bile eyvallahım olmaz benim. Evet patronuna eyvallahın olmayabilir, ama hayatındakilere değil .
Kadın/erkek ikisi için de “delikanlı” olmak, alem-i cihana kılıçtan keskin yiğit, evinde ocağında ise ‘nazenin’dir, kılıçtan keskin dil ile değil.
İnsan olduğun için Değerlisin insan, ama bir başkasını değersizleştirecek kadar değil, had bilmeli insan. Kan bağının, nikah aktinin hükmü bi’yere kadar.
gerçek olmayanı gerçeğe tercih etmek.. bu düşünememek demek, gerçek bir basiretsizlik demek, akıl baliğ olmamak, hayal aleminde yaşamak, ayırt etme gücünden yoksunluk bu. Bildiğin ilişki ehliyeti yok kişisi demek bu , ilişki için önce insan sonra yetişkin olmak lazım gelir, insan doğduğu aşikar da insan “olmuş”luğu henüz yetişmemiş.
günün sonunda;
ulaşamadığına üzgün, ulaştıkları da hayal ettiği değil aslında, sadece bi’insanmış meğer üzgün, yanındakini kaybettiğine üzgün, kalan koca bir yalnızlık , yalnızlığına da sığamaz zaten o, yalnızlığına bile sarılamaz, kendine bile yetmiyor ki kendisi…
günün sonunda ne mi oldu? yazık oldu.
